Voetveer; door SYLVIA WITTEMAN
Volkskrant, dinsdag 11 april 2017
Opgenomen met toestemming van Sylvia
Het was zondag, warm en zonnig. lk liep langs de oever van de Waal, met mijn ziel onder mijn arm, die gelukkig niet zwaar was. Bij de steiger van het pontje naar Varik ging ik op een bankje naar de rivier zitten kijken. Er kwamen twee mensen aangefietst, zestigers, op van die elektrische zoeffietsen.
De man leek op Andries Knevel, maar dan met minder haar, de vrouw was een roze molligerd met een kinderachtig zonnehoedje op haar blozend hoofd. Ze droegen allebei korte, kakibroeken. Bij het steigertje stapten ze af en keken hoopvol naar het water. Geen pontje te zien. Het gaat niet alle dagen, weet ik uit ondervinding, en in de winter helemaal niet. Het was waarschijnlijk nog te vroeg in het jaar.
'Zou dat 'm zijn?', vroeg de vrouw en wees naar een grote, platte boot, een rijnaak heet dat geloof ik, die aan kwam varen. Zulke boten vervoeren doorgaans grote bergen zand of grind van hot naar haar, maar geen vutters naar Varik. De man schudde zijn hoofd, als iemand die een bang vermoeden bevestigd ziet. 'lk zei het toch', sprak hij. De vrouw keek op haar horloge. 'Afwachten maar', zei ze. 'O, kijk, daar komt er nóg een...' Er passeerde een enorm, wit, luxe cruiseschip, zo'n drijvend hotel vol zwembaden, casino's en suites met van handdoeken gevouwen zwanen op de bedden.
'Ja, dat lijkt me typisch een bootje voor het voetveer naar Varik', zei de man met een cynisch lachje. 'lk zeg je, hij gaat nog niet.' De vrouw zei niets. Boven mijn hoofd cirkelde een ooievaar. Wat had hij daar in zijn snavel hangen? Bij mij moest hij niet wezen, tenminste, dat mocht ik toch hopen, op mijn 51ste.
Er kwam een motorbootje aan met twee jonge jongens en een hond. De vrouw begon enthousiast te zwaaien. 'Hou op, Ger', zuchtte de man. Het bootje racete voorbij. 'Nou, het had toch gekund?', zei de vrouw. 'O, kijk, Jos...' Er kwam weer een boot. Een vrachtschip vol roestrode containers, waarop in grote letters YANG MING stond.
De man greep met een woedend gebaar zijn telefoon uit zijn zak en begon er driftig op te tikken. 'Hier!', zei hij en wees priemend op het scherm. 'Voetveer Varik; vanaf 28 april. Dat is over drie weken. Drie weken. En Bas en Tonnie maar wachten, met hun gezellige lunch. lk crepeer van de honger.' De vrouw bleef over het water kijken. 'Tweeënhalve week', zei ze met een dun stemmetje.
De man greep zijn fiets. 'We gaan', snauwde hij. 'En ik zal jou eens wat zeggen, Gerda. Als we straks thuis zijn, dan ga ik weer róken ook.'
Sylvia Witteman
Vijfentwintighonderd kilometer aan fietstochten langs 200 veerpontjes via 21 tochten. Met de fiets op de trein naar het startpunt. Je kiest zelf waar je begint en eindigt. Altijd met de wind in de rug. Vaak zijn er onderweg stations waar je kunt op- en afstappen of de route inkorten. Prachtige routes in Nederland en één in België langs de Schelde. De tochten gaan door Groningen, Friesland, Overijssel, Noord-Holland, Zuid-Holland, Gelderland, Limburg en Noord-Brabant. Ook voor wandelaar is de gedetailleerde routebeschrijving erg geschikt.In de routebeschrijvingen zijn als extra de bekende fietsknooppunten opgenomen, voor zover dat mogelijk is. De beschrijvingen van de routes zijn gemaakt om zonder het fietsknooppunten netwerk de routes foutloos en gemakkelijk te kunnen afleggen, maar voor fietsers die er bekend mee zijn is het een voordeel als die knooppunten in de routebeschrijvingen als extra zijn opgenomen. Meer over veren in Nederland en België op Vrienden van de Voetveren.